“Haal eruit wat erin zit. Probeer gewoon zoveel mogelijk goede cijfers te halen. Niet voor school, maar voor jezelf, zodat je misschien makkelijker een baan vindt, en wie weet komen er méér leuke kansen op je pad wanneer je je best doet! Misschien val je dan op een positieve manier op in de massa. It’s all up to you, girl…”

Ik zei het tegen haar toen we vorige week weer een coachingsgesprek, de MBO-studente (17) en ik. Het is spannend. Ze is op zoek naar een stagegesprek en had net haar brief, die ik van tevoren eerst nog even voor haar had nagekeken, naar de eerste potentiële opdrachtgever verstuurd. Ze vindt wel iets. Met haar ‘drive’ en frisse uitstraling. Haar kritische overwegingen hoorde ik met plezier aan; wat ze nu wel of niet later als beroep zou willen (in marketing óf communicatie). Wat haar leuk lijkt en ab-so-luut niet. Het is goed dat ze daar zo serieus over nadenkt… Ik vroeg haar dingen voor me te visualiseren: wat zíet ze precies voor zich? En ik gaf daar weer ‘wijze’ feedback op vanuit mijn eigen kennis en ervaring.

Motivatie als uitdaging
Ze doet me een beetje aan mezelf denken op die leeftijd. Best slim en niet op haar mondje gevallen. Klinkt op zich goed, zou je denken. Maar toch… Als je eigenlijk alles snel en gemakkelijk leert, heb je soms de neiging om te ‘slacken’. Bijvoorbeeld, je hebt een tentamen en je schuift het leren steeds maar voor je uit tot het laatste moment. Omdat je toch wel weet dat je een voldoende zult halen. En ja hoor, die 6 haal je inderdaad. Nèt. Maar vanbinnen knaagt het… Je kunt veel beter dan dat! Motivatie. Over dat soort dingen hebben we het dus.

Wat je draagt, straal je uit
“Als ik naar het sollicitatiegesprek ga voor de stage, moet ik dan echt heel netjes gekleed?” vroeg ze me nog. Ik: “Natuurlijk moet je netjes gekleed gaan. Alleen kleed je alsjeblieft wel naar je leeftijd. Er zijn genoeg leuke colbertjes, en een vlotte broek eronder kan ook. Of een rokje, maar dan wel tot op je knieën (of er net boven). Ik bedoel, je moet je wel lekker in je kleding voelen, dan straal je dat ook uit.” In plaats van dat je er ongemakkelijk schuivend bij zit en je aandacht niet bij het gesprek kan houden. Ik drukte ‘mijn’ studente verder op het hart dat als ze nog meer vragen had op het gebied van solliciteren ze die gerust aan me kon stellen. “Ik heb heel veel selectiegesprekken gevoerd, onder andere als recruiter. Hééél veel…” “Teveel?” vroeg ze voorzichtig. “Nee, heel veel,”  lachte ik.

Er blijft vast wel iets hangen…
Het geeft me een prettig gevoel dat ik de kennis en ervaring die ik in al die jaren heb opgedaan op deze manier kan gebruiken om jonge mensen ‘op weg’ te helpen richting het ‘professionele arbeidsleven’. Natuurlijk besef ik terdege dat tieners meer dan eens Oostindisch doof kunnen zijn of bij goedbedoeld advies heimelijk denken ‘ik knik maar ja, dan ben ik ervan af’.  Maar ik weet zeker dat er wel íets blijft hangen en wie weet hoor ik dat eens van haar terug…

N.B. Mocht je zelf interesse hebben om studenten te coachen bij Zaak & Co (‘investeer in een ander en in jezelf’)? Klik HIER voor informatie.